۱۳۹۶/۱۱/۱۲

مقایسه سوید و ایران: دو الگوی توسعه و‌ واپسگرایی در صدسال اخیر ۱

با نگاهی به زندگی مردم سوید می توان مشاهده کرد که این ملت ظرف صد سال گذشته چه تحولی ببار آورده و در طی مراتب انسانی چه کرده اند. قریب صد سال پیش حدود یک میلیون سویدی از فقر و فلاکت به امریکای شمالی مهاجرت کردند ولی آنان که ماندند بر اساس اندیشه سوسیال دمکراسی و ترکیب کارامدی از نظام های سوسیالیزم فمینیستی کار را بجایی رساندند که امروزه در اغلب شاخص های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، آموزشی، بهداشت، درمانی و در نهایت توسعه انسانی در رتبه های نخست جهان قرار دارند. 

درست همان صد سال پیش ایران هم جنبش مشروطه را شروع کرد ولی پس از تقلای بسیار و تجربه دو چهره مدرنیزم سلطنتی و مستبدانه همچنان در ورطه مدار بسته  ارتجاع دینی و استبداد مطلقه غوطه ور هست! پرسش هایی از این دست و مقایسه سوید، کشوری بدون نفت و گاز و فقط چوب و جنگل و هوای سرد قطب شمال، با ایران، کشوری با ذخایر نفتی و گازی عظیم و دیگر منابع زیرزمینی با مساحتی چندین برابر سوید و تنوع اقلیمی و فرهنگی بسیار، این پرسش بنیادین را طرح می کند که چرا چنین شده است؟ الگوهای توسعه و عدم توسعه این دو کشور در طی سده اخیر چه بوده است؟

1️⃣نخستین مبدا توسعه سوید مشارکت زنان و طغیان جنبش های فمینیستی برای تامین برابری زنان و مردان بود. نخستین جنبش برابر خواهانه در سوید پس از جنگ جهانی اول و آغاز مشارکت زنان در توسعه اقتصادی و اجتماعی کشور شکل رسمی گرفت. حضور جنسیتی برابر زنان در مجلس، دولت، سازمانهای دولتی و موسسات اجتماعی و فرهنگی تا شرکتهای تجاری محصول این جنبش است. فمینیسم سویدی سبب شد رویکرد جنسیتی برای تخفیف تبعیض های جنسیتی در همه سطوح برنامه ریزی و سیاستگزاری نقش آفرینی کند.

2️⃣برابرای اجتماعی با تامین حداقل های رفاهی برای همگان سیاستی بود که پس از انقلاب اکتبر شوروی و پیش از تحولات سوسیالیستی اروپای شرقی، در سوید پایه گذاری شد. تامین حداقل های حمایتی نظیر مسکن، خوراک و پوشاک، عمومی و رایگان سازی آموزش مقدماتی و حرفه ای، اختصاص بخش مهمی از درآمدهای مالیاتی به اقشار درحاشیه مانده و ناتوان در جامعه، تامین نظام حمایتی کارآمد برای ازکارافتادگان، سالخورگان، کودکان و معلولان زمینه های امنیت اقتصادی و اجتماعی را در جامعه فراهم ساخت. 

3️⃣تامین قوانین سخت مالیاتی و همه شمول بودن پرداخت مالیات بد‌ون هرگونه استثنا در ساختاری دمکراتیک و شفاف از دیگر سازوکارهای بستر سازی نظام رفاهی بود و هست که توانسته است به استناد آن به حیات خود ادامه دهد. رشد تصاعدی مالیات با افزایش درآمد و سخت گیری و اعمال مجازات قانونی سنگین برای فرار از مالیات تضمین بخش تداوم نظام حمایتی و دولت رفاهی است که ملت سوید را به اوج رشد و توسعه رسانده است. 
ادامه دارد

علی طایفی
https://telegram.me/alitayefi1

هیچ نظری موجود نیست: